การเขียนโดยใช้ประโยคสั้นมีประโยชน์มาก แม้จะไม่ใช่กฎตายตัว

          การเขียนโดยใช้ประโยคสั้นมีประโยชน์มาก แม้จะไม่ใช่กฎตายตัว เพราะทำให้อ่านง่าย แสดงถึงความมั่นใจในสิ่งที่เขียน บางครั้งคนที่เขียนประโยคยาว ๆ เป็นเพราะไม่มั่นใจว่าจะเขียนอะไร จึงไม่สามารถใช้คำหรือรูปประโยคง่าย ๆ เพื่อสื่อความหมายออกมาได้ชัดเจน จากประสบการณ์ที่ผมทำงานแปล (จากไทยเป็นอังกฤษ) ผมพบว่าหลายคนใช้คำยาก ๆ เลือกใช้ประโยคยาว ๆ เพื่ออธิบายเรื่องง่าย ๆ ซึ่งกลับกันกับนักเขียนเก่ง ๆ ที่สามารถใช้คำง่าย ๆ และประโยคสั้น เพื่ออธิบายความคิดทฤษฎีที่ซับซ้อนได้

          ในแง่โครงสร้าง ภาษาไทยกับอังกฤษต่างกันหลายด้าน อย่างหนึ่งคือภาษาไทยไม่มี full stop สิ่งที่ผมมักเจอเวลาทำงานแปลคือ ไม่แน่ใจว่าประโยคจบตรงไหน (ความจริงคนเขียนภาษาไทยเองก็อาจไม่รู้ตัวว่าประโยคของตัวเองจบตรงไหน) เพราะในภาษาไทยไม่มีเครื่องหมายจบประโยค คนจำนวนมากจึงเขียนประโยคซ้อนหรือต่อ ๆ กัน (เขียนคล้าย ๆ ร้อยกรอง) ทำให้คนอ่านไม่แน่ใจว่าประโยค ๆ นั้นจบลงตรงไหน และทำให้การแปลโดยรักษารูปประโยคแทบจะทำไม่ได้เลย การเขียนประโยคยาว ส่วนหนึ่งผมคิดว่าเป็นเพราะคนเขียนไม่แม่นเรื่องข้อมูลหรือความคิดที่ต้องการเสนอ จึงกลายเป็นว่าในประโยคเดียวมีอนุประโยคซ้อนอยู่มากมาย ซึ่งทำให้ความหมายของประโยคหลักพร่ามัวไป สื่อสารไม่ชัดเจน

          นอกจากไม่มี full stop ภาษาไทยยังไม่มี เครื่องหมายต่าง ๆ อย่าง : ; -, ซึ่งล้วนเป็นเครื่องมือช่วยในการอ่าน ทำให้อ่านประโยคอังกฤษที่ยาว ๆ ได้โดยไม่งง แต่โชคร้ายภาษาไทยเราไม่ใช้เครื่องหมายเหล่านี้ แต่ก็ยังมีคนนิยมเขียนประโยคยาว ๆ โดยอาจคิดว่าฝรั่งยังเขียนประโยคยาวได้เลย

นี้เป็นเหตุผลที่ผมสนับสนุนการเขียน โดยเลือกใช่ประโยคที่สั้น และเลือกใช้คำที่ง่ายไว้ก่อนแสมอครับ